ÖZET

Giriş:

Vitamin D’ye bağımlı raşitizm tip 1 (VDDR-1), 1-α-hidroksilaz enzim eksikliğinin neden olduğu otozomal resesif geçişli bir hastalıktır. Bu nadir hastalık, CYP27B1 genindeki bialelik patojenik varyantlar nedeniyle oluşur. VDDR-1 hastalarını klinik ve biyokimyasal özellikler, tedavi yanıtı ve genetik sonuçlar açısından retrospektif olarak değerlendirdik.

Gereç ve Yöntem:

On iki aileden CYP27B1’de bialelik varyantları olan VDDR-1 vakaları dahil edildi. Demografik ve klinik veriler kayıtlardan çıkarıldı. DNA izolasyonu ve standart PCR sonrası Miseq cihazı ile yeni nesil dizileme gerçekleştirdik. Veri analizi IGV 2.3 yazılımı kullanılarak yapıldı.

Bulgular:

Kohort, 11’i (%50) kadın ve 11’i erkek olmak üzere 22 hastayı içeriyordu. Ortanca tanı yaşı 12 (7,75-18) aydı. Ortalama kalsiyum, fosfor, alkalin fosfataz (ALP) ve D vitamini konsantrasyonu 7,6±0,98 mg/dL, 2,9±0,77 mg/dL, 1149±692 IU/L, 391±181 pg/mL ve 55±38 ng/mL idi., sırasıyla tanıda En sık başvuru nedenleri büyüme geriliği, boy kısalığı, konvülsiyonlar ve ekstremite deformitesi idi. En yaygın varyant, 5 ailede tespit edilen daha önce tanımlanmış c.195 + 2T>G ikamesiydi. İkinci en yaygın varyant, 3 ailede tespit edilen, daha önce bildirilen bir başka c.574A>G (p.Lys192Glu) varyantıydı. c.171delC (p.Leu.58Cfs*20), c.240delT (p.Phe80Leufs*79) ve c.1166G>A(p.Arg389His) homozigot varyantları ve c.1215_1215+2delinsCGA/c.1474C>T ( p.Arg492Trp) bileşik heterozigot varyantı her bir ailede tespit edildi.

Sonuç:

Yüksek doz D vitamini tedavisi ile iyileşmeyen raşitizm hastalarında VDDR-1 düşünülmelidir. VDDR-1’in gecikmiş teşhisi bazı durumlarda gereksiz ortopedik cerrahiye yol açabilir. Erken tanı, tedavi ve genetik danışmanlık verilmesinin ailelere güvenilir ve önemli bilgiler vereceği kanaatindeyiz.