Çocuk ve ergenlerde obezitenin önlenmesi, tedavisinden daha önemli ve daha kolay bir husustur. Bu nedenle tüm çocuk hekimlerinin gerek saglam çocuk takibi sirasinda gerekse hasta çocuk muayenelerinde boy ve kilo ölçümü yaparak bunu aile ve çocukla birlikte degerlendirmeleri, beslenme ve yasam tarzi konularinda gerekli uyarilari yapmalari son derece önemli ve yararlari asla küçümsenmeyecek bir süreçtir. Bu egitim süreci toplumsal bazda obeziteyi azaltmanin en etkin yollarindan biridir. Bireysel bazda obez çocugun tedavisi ise, ideal olarak bu konuda özellesmis kisilerden olusan bir ekiple (obezite klinikleri) yürütülen daha kapsamli bir çabaya ihtiyaç göstermektedir. Çünkü obezite, tedavisi basit gibi gözükmekle birlikte tedavinin uygulanmasindaki zorluklar nedeniyle basari orani oldukça düsük olan bir hastaliktir. Obez çocugun tedavisinde, ilk basamakta beslenme programinin düzenlenmesi, aktivite arttirimi ve davranissal modifikasyon mutlaka yer almakta, bunlarin yogunlugu, olgunun kapsamli degerlendirilmesi sonucunda (obezitenin derecesi, eslik eden komplikasyonlar, hastanin yasi vb gibi faktörler gözönüne alinarak) belirlenmektedir. Eriskinlerde oldugu gibi çocuklarda da obezite tedavisinde mevcut yöntemlerle basari oranlarinin yüksek oldugu söylenemez. Tekrarlayan basarisiz tedavi girisimleri ise bir süre sonra yerini umutsuzluk, depresyon ve vazgeçmeye birakarak sorunun agirlasmasi ile neticelenebilmektedir. Bu durum ise obeziteye eslik eden (co-morbid) sorunlarin artmasina yol açmaktadir. Bu nedenle ilk basamak tedavilere cevap vermeyen asiri obez (IA% > 140) veya obeziteye eslik eden dislipidemi, hiperinsülinemi, glukoz tolerans bozuklugu, hipertansiyon, hepatik steatoz, uyku bozukluklari, ortopedik sorunlari v.s. olan obez ergenlerde de klasik tedaviye yardimci (adjunctive) olarak farmakolojik tedavi olasiliklari da degerlendirilmektedir. (1,2). Bunlarla ilgili pediatrik yas grubundaki deneyimler sinirli olmakla birlikte son yillarda bu konudaki çalismalar da bu konusmada gözden geçirilecektir.